Zion National Park

In plaats van mama ben ik vandaag jullie persoonlijke auteur. Ik kan natuurlijk lang niet op tegen haar fantastische schrijfwijze en haar poëtische zinnen, maaarr... ik ga de uitdaging  toch aan!

Vandaag (17-08) is een beetje een rustdagje na de twee dagen vol met excursies. Voor half 10 moesten we ontbijten, dus een beetje hurry up! Na het ontbijt rustig de koffers ingepakt en uitgecheckt. Voordat we ons voor de zoveelste keer overgeven aan de prachtige Amerikaanse highways, hebben papa en mama nog even gauw wat boodschappen gedaan bij Sideway, een grote supermarkt in het centrum van Page. En natuurlijk konden ze het niet laten om nog even gauw een bakje Starbucks mee te pikken. Dat wordt nog afkicken voor hun back in Holland. Voor Chris trouwens ook, want die neemt al net zo vaak de medium cappucino als de volwassen koffieleuters. Hij zei zelf al: 'ik word nog koffieverslaafd!' Alleen ik houd het bij een lekker sapje. Alhoewel ik moet toegeven dat de caramel frappucino of de nieuwe very berry hibiscus refresher er eens in de zoveel tijd ook wel in gaat!
Bijna iedere dag zitten we gemiddeld zo'n 3 uur in de auto, maar ik moet zeggen dat ik het helemaal niet zo erg meer vind. Ten eerste omdat onze grote vriend de DD heerlijk rijdt en heeeeerlijk veel beenruimte heeft, wat mijn lange stelten bepaald niet onaangenaam vinden, en ten tweede omdat de natuur en de omgeving zo prachtig zijn dat je bij elke 'scenic view point' wel zou willen stoppen. De rotsen met hun kleurovergangen, de verschillende bomen die heerlijk dansen in de wind en de strakblauwe lucht die je eigenlijk alleen maar een lach kan bezorgen (totdat je de auto uitstapt want dan zou je willen dat de lucht soms iets meer wolkjes kende...). Het is allemaal even mooi en apart. Wat ook opvallend is, is dat het landschap aan beide kanten van de weg flink kan verschillen. Links is het beeld gevuld met de inmiddels zo bekende red rocks en rechts zie je weilanden of kleine heuvels  zover je kunt kijken. Zulke verschillen maken het des te leuker!
's Middags hebben we gepicknickt in het Zion National
Park. Dit N.P is op weer een heel andere manier bijzonder en schitterend. Het heeft rotsen met hele aparte patronen. Zo heb je de bekende Checkerboard Mesa, een grote rots waarin het patroon van een schaakbord kan worden herkend, zowel horizontaal als verticaal. Dit patroon kent zijn oorzaak door de vroegere eb- en vloedgetijden toen Utah niets meer dan een onder water gelegen gebied was. Heel indrukwekkend. Op alle rotsen zie je op de gekste plekken nog bomen groeien, groot en klein. Hoe het kan is mij een raadsel... Zion
N.P. is het eerste en één van de wereldberoemde N.P. van Amerika. De picknick was heerlijk en (gelukkig zaten we in de schaduw) en we werden gezelschap gehouden door een paar nieuwsgierige eekhoorntjes. Of ze bang waren? No way! Eerder te brutaal als je het mij vraagt! Nadat we weer genoeg bodem hadden, zijn zijn we even het visitor center binnengelopen en daar even rondgekeken om vervolgens richting het theater te lopen waar om 5 o clock de film 'Zion National Park Treasure of the Gods' zou beginnen. Een spectaculaire (althans daar waren de meningen over verdeeld...) 40 minuten durende film over de 'geschiedenis' van het Zion N.P. Er werd verteld welke stammen dit prachtige natuurgebied door de eeuwen heen als hun thuis beschouwden, maar het verhaal werd natuurlijk wel iets mooier gemaakt. Het blijft America baby!
Daarna werd het de hoogste tijd om richting het hotel te rijden, want het was inmiddels al kwart voor 6 geweest en we moesten nog dik 1,5 uur rijden. Ik heb nog even kort geslapen, maar eigenlijk is het gewoon zonde, want zodra je je ogen open doet en de ruige rotsen en bomen ziet heb je gelijk al spijt. Ondanks dat je het landschap van de afgelopen dagen wel met elkaar kunt vergelijken, blijft het bijzonder. Ik moet al zeggen dat ik stiekem alles een beetje met de Grand Canyon vergelijk, maar wat we daar hebben gezien is gewoon onbeschrijfelijk. Eigenlijk hadden we dat als laatste moeten zien haha! Maar morgen staat ons ook iets bijzonders te wachten en wel het Bryce N.P.! Ik heb foto's gezien en pfoe dat is ook echt incredible! Ik heb er dan ook weer veel zin in!
We hebben heerlijk gegeten in het restaurant dat het bij het Bryce Canyon Resort hoort, het motel waar we de komende 2 nachten zullen slapen. Maar inderdaad een motel *ahum... We zijn een beetje verwend geworden na al die luxueuze en mooie hotels ben ik bang. Op zich ziet het er van de buitenkant alles behalve verkeerd uit en is onze kamer ook lekker ruim. Maar de vrouwen van 'Hoe schoon is jouw huis?' mogen van mij best nog even hun bezem hier doorheen halen. Oftewel schoon is het niet en het zwembad en de andere faciliteiten zijn ook niet om over naar huis te schrijven. Maar goed we zijn toch morgen de hele dag weg en we maken er gewoon het beste van, zoals altijd! De foto's van de komende hotels helpen daar ook wel een beetje bij...