Monument Valley en Antelope Canyon
Door: Reina
Blijf op de hoogte en volg Clavus4
18 Augustus 2011 | Verenigde Staten, Bryce Canyon
Maandag 15 augustus Monument Valley.
Hah-ie-hee-ie-hay
In de loop van middag zijn we richting Tuba City gereden, voor de volgende overnachting. We hebben ingecheckt in Moenkopi Legacy Inn, een hotel in handen van de Navajo Indianen volledig in indiaanse stijl, echt prachtig, het was ook helemaal vol. We zijn al vlot weer vertrokken naar Monument Valley Navajo Tribal Park. Het ligt op de grens van Utah en Arizona en nog zeker 1,5 uur rijden. Monument Valley vormde het decor voor honderden Western films, onder andere Once upon à Time in the West, wie kent het niet. We zijn met een jeeptour The Valley ingeweest. Er ging ook nog een jong Canadees stel mee. De soms wel zeshonderd meter hoge zandstenen (monolieten) zijn van kilometers afstand te zien. Ze hebben bijna allemaal een veelzeggende naam en zijn ook als zodanig herkenbaar. We hebben de zon onder zien gaan wat een mysterieuze aanblik gaf. Bij een van de monoliten heeft de indiaanse gids/driver een idiaans liedje voor ons gezongen, een zogenaamde friendshipssong, heel mooi. Over alle monolieten wist hij wel wat te vertellen.
Het was een prachtige tocht door een betoverende omgeving. De driver gaf flink gas en het rode zand zat tot in onze oren...
De volgende morgen moesten we al weer op tijd op en konden jammergenoeg niet even relaxen bij het mooie zwembad in het hotel. Er stond een trip naar de Antilope Canyon op het programma in Page. Dit was ook weer een georganiseerde trip in een jeep, individuele tripjes zijn niet toegestaan. We gingen in colonne, met wel 6 jeeps. Het is een van buiten onaantrekkelijke kloof maar van binnen een ongelofelijk schouwspel van kleuren door invallend zonlicht. De spleten in de zandstenen laten de twee meter brede kloof dan weer baden in het zonlicht en geven dan weer met slechts weinig licht een compleet andere aanblik. We waren om 11.00 uur terug en hadden nog de hele dag voor ons. Het was 40* graden en een prima dag om aan het water door te brengen. Met Lake Powell om de hoek was dat geen probleem. Het 300 km lange Lake Powell met het daarom heen liggende Glen Canyon National Recreation Center heeft een oppervlakte van 4000 km. Het is zo groot dat het 17 jaar duurde voordat de wateroppervlakte het gewenste niveau had bereikt! Het meer wordt afgesloten door de imposante ruim tweehonderd meter hoge en bijna 500 meter lange Glen Canyon stuwdam in de Colorado River. Het zwemmen gaf de nodige verkoeling, dat konden we wel gebruiken. We hebben 's avonds heerlijk gegeten in een origineel Western saloonachtig restaurant met live muziek, echt top.
Nb. Daniëlle is druk aan het schrijven over onze tussenstop in Zion national park op weg naar Bryce.
Hah-ie-hee-ie-hay
In de loop van middag zijn we richting Tuba City gereden, voor de volgende overnachting. We hebben ingecheckt in Moenkopi Legacy Inn, een hotel in handen van de Navajo Indianen volledig in indiaanse stijl, echt prachtig, het was ook helemaal vol. We zijn al vlot weer vertrokken naar Monument Valley Navajo Tribal Park. Het ligt op de grens van Utah en Arizona en nog zeker 1,5 uur rijden. Monument Valley vormde het decor voor honderden Western films, onder andere Once upon à Time in the West, wie kent het niet. We zijn met een jeeptour The Valley ingeweest. Er ging ook nog een jong Canadees stel mee. De soms wel zeshonderd meter hoge zandstenen (monolieten) zijn van kilometers afstand te zien. Ze hebben bijna allemaal een veelzeggende naam en zijn ook als zodanig herkenbaar. We hebben de zon onder zien gaan wat een mysterieuze aanblik gaf. Bij een van de monoliten heeft de indiaanse gids/driver een idiaans liedje voor ons gezongen, een zogenaamde friendshipssong, heel mooi. Over alle monolieten wist hij wel wat te vertellen.
Het was een prachtige tocht door een betoverende omgeving. De driver gaf flink gas en het rode zand zat tot in onze oren...
De volgende morgen moesten we al weer op tijd op en konden jammergenoeg niet even relaxen bij het mooie zwembad in het hotel. Er stond een trip naar de Antilope Canyon op het programma in Page. Dit was ook weer een georganiseerde trip in een jeep, individuele tripjes zijn niet toegestaan. We gingen in colonne, met wel 6 jeeps. Het is een van buiten onaantrekkelijke kloof maar van binnen een ongelofelijk schouwspel van kleuren door invallend zonlicht. De spleten in de zandstenen laten de twee meter brede kloof dan weer baden in het zonlicht en geven dan weer met slechts weinig licht een compleet andere aanblik. We waren om 11.00 uur terug en hadden nog de hele dag voor ons. Het was 40* graden en een prima dag om aan het water door te brengen. Met Lake Powell om de hoek was dat geen probleem. Het 300 km lange Lake Powell met het daarom heen liggende Glen Canyon National Recreation Center heeft een oppervlakte van 4000 km. Het is zo groot dat het 17 jaar duurde voordat de wateroppervlakte het gewenste niveau had bereikt! Het meer wordt afgesloten door de imposante ruim tweehonderd meter hoge en bijna 500 meter lange Glen Canyon stuwdam in de Colorado River. Het zwemmen gaf de nodige verkoeling, dat konden we wel gebruiken. We hebben 's avonds heerlijk gegeten in een origineel Western saloonachtig restaurant met live muziek, echt top.
Nb. Daniëlle is druk aan het schrijven over onze tussenstop in Zion national park op weg naar Bryce.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
