Verde Canyon Rail

We slapen twee nachten in Sedona, een klein schilderachtig pioniers- en kunstenaarsstadje waar vooral rijke Amerikanen wonen. Er worden hier veel authentieke Indiaanse kunstvoorwerpen en sieraden verkocht in kunstgalerijen die zijn ondergebracht in originele Mexicaanse huizen. De huizen gaan op in de omgeving. Zover je kan kijken is het ruig, rood en historisch. Zelf de M van Macdonalds heeft een onbestemde groene kleur. De normale grote rode M mocht van de plaatselijke schoonheidscommissie vast niet de gevel sieren...Na een korte stop vanochtend in Sedona zijn we richting Jerome gereden. Dit plaatsje  is bekend vanwege de vroegere koperwinning. In 1953 werden de laatste uitgeputte  mijnen gesloten. De omgeving van deze gesloten mijnen zag er spookachtig uit, alles wat vroeger gebruikt werd is in tact gehouden en is nu een toeristische trekpleister. Het is tevens een geliefde plek voor hippies, er stonden rijen geparkeerde Harley Davidsons voor de plaatselijke saloon met live country muziek. Het was heel warm vandaag en weinig schaduw in Jerome. We zijn al snel richting Clarkdale vertrokken voor de Verde Canyon Rail Road. We hadden deze rit thuis al via het reisbureau geboekt. Als je dat ter plekke besluit kan het gebeuren dat je geen plekje kunt bemachtigen voor deze 4 uur durende overweldigende treinreis door de Arizona's other Grand Canyon. Door aardbevingen is er een diepe kloof ontstaan in de rood gekleurde rotsen met cactussen, indianen ruïnes, veel verschillende bomen en struiken en prachtige panorama's, waar de trein met een snelheid van 10 mijl per uur doorheen rijdt.  We hebbe zelfs de Amerikaanse adelaar gespot, best wel uniek want er leven in dit hele uitgestrekte gebied, volgens de gids, maar een paar paartjes. De trein heeft gesloten wagens met airco. En open wagens met een overkapping tegen de zon. We waren om 21.30 uur weer terug in Clarkdale nadat we de zon achter de heuvels hebben zien zinken en de bijna volle maan het landschap verlichtte.....